لبخند تو

اين قصه از فراق توست مي داني

دلم اسير لبخند توست مي داني

شايسته است خانه تكاني كنم دلم

اين گردباد اندرون ازبراي توست مي داني

بايد كه پلك برهم زنم تند و تند

آلونك چشمم از دوري تو درياست مي داني

گويند دل كلبه ي عشق است

اين عشق ويرانگر كلبه ست مي داني

غم درون سينه ام زنجير شد

لخته خون ها از همان زنجير است مي داني

در بهاران ريخت برگ و بار من

باز اميدم لبخند توست مي داني

دوست دارم قلب تو قرمز باشد مثل گل شقايق.

 اما نه...

دل شقايق سياه است و من دوست ندارم دل تو چنين باشد.

دوست دارم قلب تو سبز باشد به سبزي شاليزارهاي شمال.

اما نه...

شاليزارها با اندك باراني از بين مي روند و من دوست ندارم تو از بين بروي.

دوست دارم دل تو چون گل باشد .

اما نه...

ساقه هاي گل پراز خارند.

ساده و راحت بگم: دوست دارم سينه ات پر از محبت باشد و مرا.....

اما افسوس.....

دلـت را بتـکان ...



غصه هایت که ریخت، تو هم همه را فراموش کن

دلت را بتکان

اشتباهایت وقتی افتاد روی زمین



بگذار همانجا بماند

فقط از لا به لای اشتباه هایت، یک تجربه را بیرون بکش

قاب کن و بزن به دیوار دلت ...



دلت را محکم تر اگر بتکانی

تمام کینه هایت هم می ریزد

و تمام آن غم های بزرگ

و همه حسرت ها و آرزوهایت ...



باز هم محکم تر از قبل بتکان

تا این بار همه آن عشق های بچه گربه ای هم بیفتد!



حالا آرام تر، آرام تر بتکان

تا خاطره هایت نیفتد

تلخ یا شیرین، چه تفاوت می کند؟

خاطره، خاطره است

باید باشد، باید بماند ...



کافی ست؟

نه، هنوز دلت خاک دارد

یک تکان دیگر بس است

تکاندی؟

دلت را ببین

چقدر تمیز شد... دلت سبک شد؟



حالا این دل جای "او"ست

دعوتش کن

این دل مال "او"ست...

همه چیز ریخت از دلت، همه چیز افتاد و حالا



و حالا تو ماندی و یک دل

یک دل و یک قاب تجربه

یک قاب تجربه و مشتی خاطره

مشتی خاطره و یک "او"...



خـانه  تـکانی دلـت مبـارک